Natürmort

"Natürmort" kelimesi cansız nesneleri tasvir eden sanatı ifade eder. Bu terim 16. yüzyıldan beri bu tür resimleri tanımlamak için kullanılmaktadır, ancak bu ifadeyi ilk kez William Hogarth "One Hundred Examples of the Principal Arts" adlı kitabında kullanmıştır.

Hogarth natürmort resmin en zor sanat dallarından biri olduğuna inanıyordu çünkü bir sanatçının aynı anda hem gerçekçi hem de estetik açıdan hoş bir resim yapabilmesini gerektiriyordu. Ayrıca sanatçıların modellerini dikkatle seçmelerinin önemli olduğunu çünkü stüdyoya dönemedikleri takdirde onları hafızalarından resmedebilmeleri gerektiğini düşünüyordu.

Natürmort resim, cansız konuları, tipik olarak sıradan nesneleri -yiyecekleri, çiçekleri ve bitkileri ve diğer benzer konuları da içerebilir- tasvir eden bir resim tarzıdır. Zaman içinde durağan bir anı temsil eder. Konularını hikayeler veya alegoriler yaratmak için kullanan Jan Brueghel the Elder gibi Flaman Barok ressamların natürmort resimlerinin aksine, 17. yüzyılın Hollandalı ustaları genellikle beş duyuyu veya insan doğasının yönlerini tasvir etmek için kullandılar.

Bir natürmort resmin kompozisyonu, ne tür bir nesnenin tasvir edildiğine bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Örneğin, bazı sanatçılar dalından koparılmış meyve veya çiçeklerle sahneler yaratmayı tercih ederken, diğerleri vazo veya kitap gibi insan yapımı nesneleri kullanmayı tercih eder. Hatta bazı sanatçılar farklı kategorilerden (çiçekler ve meyveler gibi) birden fazla nesne içeren kompozisyonlar yaratırlar.

Renk, natürmort resmin bir diğer önemli yönüdür çünkü izleyicilerin, sanatçının eserine bakarken nasıl bir ruh hali ya da atmosfer hissetmelerini istediğini anlamalarına yardımcı olur."